Απο το υπό κατάργηση Δημοτικό σχολείο Ημεροβιγλίου
Κάλαντα του Λαζάρου
" Ήρθ' ο Λάζαρος ήρθαν τα βάγιαΉρθ' η Κυριακή που τρώνε ψάριαΝα κοπιάσουμε στην εκκλησία Για ν΄ ακούσουμε χρυσά βιβλία. Βγάτε σας παρακαλούμε Για να σας διηγηθούμε Για να μάθετε τι εγίνειΣήμερα στην Παλαιστίνη.Σήμερα έρχετ' ο Χριστός μας Ο επουράνιος θεός μας Εις την πόλη ΒηθανίαΜάρθα κλαίει και Μαρία.Λάζαρον τον αδελφόν τους Και πολύ αγαπητόν τους Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν Και τον ιρολογούσαν.
Την ημέρα την Τετάρτη Κίνησ' ο Χριστός για να ρθει Και βγήκε η ΜαρίαΈξω απ΄ τη Βηθανία.
Και μπρος Του γονυκλινείειΚαι τους πόδας του φιλείει«Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,δεν θα πέθαιν' αδελφός μου.
Μα και τώρα γω πιστεύωΚαι καλότατα ηξεύρω,Ότι δύνασ' αν θελήσεις
Και νεκρούς να αναστήσεις».
Λέγει : «Πίστευε Μαρία.Άγωμεν εις τα μνημεία».Τότε ο Χρηστός δακρύζειΚαι τον Άδη φοβερίζει.
«Άδη, Τάρταρο και Χάρο,Λάζαρον θε να σου πάρω.Δεύρο έξω, Λάζαρέ μου,Φίλε και αγαπητέ μου».
Λάζαρος απελυτρώθηΑνεστήθη και σηκώθη,Ζωντανός σαβανωμένοςΚαι με το κερί ζωμένος.
Πες μας, Λάζαρε τι είδεςΕις τον Άδη όπου πήγες;-Είδα φόβους, είδα τρόμουςείδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκιΝα ξεπλύνω το φαρμάκιΤης καρδιάς μου, των χειλέωνΚαι να μη ρωτάτε πλέον.Δώστε μας αυγά να σας τα πούμε
κι οι κοτούλες σας πολλά να σας γεννούνεΒάγια βάγια των βαγιών
τρώνε ψάρι και κολιό
και την άλλη Κυριακή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου