Είναι αλήθεια άραγε?
Ανοίγω την τηλεόραση το πρωί και πραγματικά ξαφνιάζομαι απο τα νέα οικονομικά μέτρα , τους νέους μισθούς, τον αριθμό των ανέργων, που μου προβάλλεται σχεδόν καθημερινά και νιώθω πολύ "μικρός" , κρύβομαι στην θαλπωρή του σπιτιού μου, και σκέφτομαι: "βρε μήπως είμαι καλά εδώ(....) , ας μείνω λοιπόν εδώ, μήπως και οι αριθμοί αυτοί έρθουν στην δική μου πόρτα.
Περπατώ στο δρόμο και αντί να δω τον ήλιο, αντι να νιώσω το αεράκι ,αντι να ακούσω μουσικούλα αντι να νιώσω δυνατή και αξιοπρεπής που πηγαίνω σε μια δουλειά.Σε μιά δουλειά η οποία προσφέρει στους άλλους , σε μένα και φυσικά έχει κάποιο ικανό οικονομικό όφελος νιώθω πάλι μικρή και αδύναμη .
Βουίζουν τα νούμερα και ο φόβος στο κεφάλι....
Το βουητό επιδεινώνεται από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που βλέπω,από το ραδιόφωνο, από τις συζητήσεις των συναδέλφων, από τα "μάτια" των εργαζομένων.
Και φυσικά συνεχίζω να αποδέχομαι ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου